Έχουμε πολύ δρόμο μέχρι τις εκλογές

Παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που προβάλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι μια απλή μέθοδος για να αντιληφθεί κάποιος τις τάσεις και αντιδράσεις της κοινωνίας, καθώς και το πως διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό. Ειδικά σε μια περίοδο όπως αυτή που βρίσκεται η Ελλάδα, είναι λογικό η καταγραφή των τάσεων της κοινωνίας να παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων να σχολιάζονται ιδιαιτέρως τόσο από δημοσιογράφους αλλά και πολιτικούς.

Έτσι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καταγράφεται από πολλούς αναλυτές η συνεχής πτώση των ποσοστών που λαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία αν και έχει μια σημαντική διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ σε ενδεχόμενες εκλογές δεν θα είχε αυτοδυναμία. Παράλληλα σημειώνεται μια αξιοσημείωτη άνοδος των λεγόμενων μικρών κομμάτων, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Τέλος, οι οικολόγοι δείχνουν να διατηρούν μια σταθερή υποστήριξη που θα τους επέτρεπε εισδοχή στην βουλή κάτι που δείχνει να μην επιτυγχάνει η Δημοκρατική Συμμαχία. Ως εκ τούτου, και με τις εκλογές να πλησιάζουν (αν φυσικά διεξαχθούν στις 19 Φεβρουαρίου) πολλοί θεωρούν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων ενδεικτικά του τελικού αποτελέσματος. Αυτό είναι απολύτως λογικό εφόσον οι δημοσκοπήσεις θεωρούνται,και είναι, η ασφαλέστερη μέθοδος μέτρησης των απόψεων της κοινωνίας πλην των εκλογών βεβαίως.
Παρόλα' αυτά θεωρώ ότι θα ήταν ατόπημα αν θεωρούσαμε τα στοιχεία που παρατηρούνται στις εν λόγω δημοσκοπήσεις ως δεδομένα. Θα ήταν λάθος αν προσπαθούσαμε να προβλέψουμε το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών τόσο νωρίς ενώ τα πάντα δείχνουν ρευστά, μαζί κι η ημερομηνία των εκλογικών. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι τώρα έχουμε δει πάμπολλες διαφοροποιήσεις του πολιτικού σκηνικού.
Με μια απλή ματιά στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων της public issue για τους μήνες Σεπτέμβρη Οκτώβρη και Νοέμβρη που παρατίθενται εδώ, παρατηρεί κανείς αρκετές μεταβολές στα ποσοστά στήριξης των κομμάτων διαπιστώνει κανείς του λόγου το αληθές. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε περίοδο δύο μόλις μηνών (Σεπτέμβρης -Νοέμβρης) παρατηρούνται διαφοροποιήσεις στα ποσοστά στήριξης όλων σχεδόν των κομμάτων. Ενδεικτικές είναι δε οι περιπτώσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ που δείχνουν να ακολουθούν εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες. Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει την περίοδο αυτή είχε απώλειες της τάξης του 8.5% ενώ η Δημοκρατική Αριστερά λαμβάνει αυτή την στιγμή την στήριξη του 7.5% παρουσιάζοντας μια εντυπωσιακή αύξηση (150%). Σημαντική διαφορά παρουσιάζεται επίσης στην περίπτωση της Ν.Δ (3.5%) ενώ σε όλα τα κόμματα παρουσιάζονται κάποιες έστω μικρότερες διαφοροποιήσεις.

'Ετσι λαμβάνωντας υπόψιν το γεγονός ότι αυτή την στιγμή έχουμε μια καινούργια κυβέρνηση η οποία καλείται να αντιμετωπίσει αρκετά εμπόδια και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές θα ήταν φρόνιμο να είμαστε επιφυλακτικοι στις προβλέψεις μας. Ειδικότερα αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση αυτή είναι προϊόν μιας πρωτοφανής συμμαχία των δυο μεγάλων κομμάτων καθώς και την παρουσία του ΛΑΟΣ, η οποία έχει προκαλέσε ποικίλα σχόλια. Έτσι όπως είναι λογικό η σύσταση και η αποδοσή του εν λόγο κυβερνητικού σχήματος θα είναι ένα θέμα που θα παίξει τεράστιο ρόλο στις επικείμενες εκλογές. Η αξιολόγηση του έργου και των αποφάσεων τις κυβέρνησης Παπαδήμου θα είναι ένα απο τα κυρίαρχα θέματα κατα την προεκλογική περίοδο και θα επηρεάσει την στάση και τις απόψεις των πολιτών προς όλα τα κόμματα, είτε αυτά λαμβάνουν μέρος στον κυβερνητικό σχηματισμό είτε όχι. Για παράδειγμα εαν κριθεί πετυχημένος ο συνασπισμός αυτό και έχουμε μια αποφόρτιση του κλιματος που επικρατεί στην χώρα αυτή την στιγμή είναι πολυ πιθανόν να αποφέρει κέρδη και στα τρία κόμματα.

Πέραν όμως της κυβέρνησης, την περίοδο αυτή στην πολιτική σκηνή εκρεμούν αρκετές υποθέσεις και ερωτηματικά, η κατάληξη των οποίων σίγουρα θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Καταρχάς, ένα τεράστιο ερωτιματικό είναι ο ρόλος του κύριου Παπαδήμου στις επικείμενες εκλογές.Θα συμμετάχει στην εκλογική διαδικασία είτε με δικό του πολιτικό σχηματισμο ή μέσω ενός κόμματος ή θα παραμείνει ουδέτερος και θα αποχωρήσει απο την πολιτική σκηνή με το πέρας της θητείας του; Επίσης στα μεγάλα κόμματα βλέπουμε αρκετές εσσωκομματικές ζυμμώσεις και διεργασίες. Για παράδειγμα δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κι αν ναι, ποιος θα αναλάβει να οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές και πως θα αντιμετωπιστεί απο τους ψηφοφόρους του κόμματος. Επίσης βλέπουμε ότι και η Νέα Δημοκρατία είχε την τελευταία περίοδο αρκετούς εσσωκομματικούς τριγμούς. Αρα κανείς δεν μπορεί να πεί με σιγρουριά αν θα διατηρήσει την συνοχή της η Νέα Δημοκρατία ή θα παρουσιάσει εσσωκομματικά προβλήματα, διαφωνίες και διαμάχες που ίσως φέρουν αποχωρήσεις στελεχών. Αυτά είναι απλά κάποια απο τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα και των οποίων η εξέλιξη σίγουρα θα επηρεάσει την εξέλιξη της προεκλογικής περιόδου και το αποτέλεσμα των εκλογών. Επίσης θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι σίγουρο, ότι όσο πλησιάζει η εκλογική διαδικασία τα δύο μεγάλα κόμματα θα προσπαθήσουν να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους του κάτι που θα φέρει έντονες πιέσεις σε όλα τα μικρά κόμματα που δείχνουν αρκετά ανεβασμένα.

Φυσικά όλα αυτά τα σενάρια είναι υποθετικά αλλά όπως έχουμε δεί πολλές φορές κανείς δεν μπορει να προκαταλάβει τις εξελίξεις αλλά και τις αντιδράσεις των πολιτών οι οποίοι όπως έχουμε δεί μέχρι στιγμής δεν μένουν ανεπηρέαστοι απο τις πολιτικές ζυμώσεις και εξελίξεις. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο κατα την προσωπική μου άποψη θα πρέπει να κρατάμε κάποιες επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων την δεδομένη στιγμή καθώς η εκλογική διαδικασία είναι ακόμα αρκετά μακρυά. Μπορεί να μην δουμε το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα πάλι για παράδειγμα αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στο άμεσο μέλλον είναι αρκετά πιθανόν να δούμε αρκετες μεταβολλές στα ποσοστά των κομμάτων. Όλα αυτά θα διαφανούν στην πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη, είναι μια περίοδος που τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο.
Υ.Γ. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων έχουν παρθεί απο το eklogika.gr

Η πρώτη συνεισφορά του νέου πρωθυπουργού

Κανείς δεν μπορεί να προκαταλάβει την επιτυχία ή αποτυχία του εγχειρήματος που αναλαμβάνει ο κύριος Παπαδήμος. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι πάρα πολλά και το έργο που έχει μπροστά του ο κύριος Παπαδήμος είναι δυσθεώρητο. Ο κύριος Παπαδήμος μπορεί να δώσει τα πάντα αλλά και πάλι να αποτύχει. Λέγονται πολλά θετικά για το πρόσωπο του, ενώ μια πρώτη ματιά στο βιογραφικό του σίγουρα δημιουργεί θετικές εντυπώσεις αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η θέση του πρωθυπουργού μιας χώρας, και ιδιαιτέρως σε μια συγκυρία όπως αυτή στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα,είναι μια τεράστια και ίσως δυσβάσταχτη ευθύνη. Μπορεί να παρουσιάσεται ο κύριος Παπαδήμος απο κάποιους ως ο μεσσία που θα λύσει τα προβλήματα της χώρας και θα την λυτρώσει αλλά ο δρόμος είναι σίγουρα μακρύς. Ο κύριος Παπαδήμος δεν έχει μαγικό ραβδάκι που θα εξαφανίσει τους κινδύνους τους οποίους η χώρα αντιμετωπίζει αυτή την στιγμή.
Παρόλα' αυτά η επιλογή θα πρέπει να κριθεί ως μια θετική εξέλιξη γιατί πολύ απλά δείχνει να δημιουργεί ένα αίσθημα αισιοδοξίας ανάμεσα στους πολίτες. Το προφίλ του και ο πρότερος του βίος, όπως παρουσιάστηκαν τουλάχιστον από τα μέσα, φαίνεται να κερδίζουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η επιλογή του κύριου Παπαδήμου όχι μόνο χαιρετίστηκε από την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, αλλά έγινε δεχτή με ιδιαίτερη ικανοποίηση και στο εξωτερικό. Αυτό είναι μια κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για μια προσπάθεια συναίνετικης κυβέρνησης η οποία έδειχνε να χάνει κάθε δυναμική και να καταλήγει σε φαρσοκωμωδία. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι να φτάσουμε στην επιλογή του κύριου Παπαδήμου στην επικαιρότητα επικράτησαν τις τελευταίες δύο βδομάδες δημόσιοι διαξιφισμοί και αντιπαραθέσεις καθώς και ένας καταιγισμός ονομάτων για την θέση του πρωθυπουργού. Είναι λογικό ότι αυτά έπληξαν την όλη διαδικασία, αλλά ας ελπίσουμε όμως ότι όπως λέει και η παροιμία,'το καλό πράγμα αργεί'.
Πάντως κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτή η μεταστροφή του κλίματος που παρατηρείται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα θετικό πρώτο σημάδι και επιτυχία
για τον κύριο Παπαδήμο.Ακόμη και διαδικασία μέχρι την επιλογή του δείχνει να λειτουργεί υπέρ του γιατί έδειξε ότι ως πρωθυπουργός δεν θα έχει ένα διακοσμητικό ρόλο και δεν θα είναι μαριονέτα των κύριων Παπανδρέου και Σαμαρά. Έτσι ο νέος πρωθυπουργός δείχνει να απολαμβάνει μια αυξημένη εμπιστοσύνη και σεβασμό κάτι που δημιουργεί μία συγκρατημένη αισιοδοξία τόσο εντός και εκτος της χώρας.
Αυτό ήταν ουσιαστικά το πρώτο μεγάλο στοίχημα της προσπάθειας για συναινετική κυβέρνηση. Να εμπνεύσει τόσο εντός, όσο εκτός της βουλής εμπιστοσύνη και αισιοδοξία για να προπεραστούν τα εμπόδια τα οποία έχει μπροστά της η Ελλάδα και να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Η αντίδραση των βουλευτών των δύο μεγάλων κομμάτων στην περίπτωση του κύριου Πετσαλνίκου ιδιαίτερα αν συγκριθεί με το κλίμα που επικρατεί αυτή την στιγμή καταδεικνύει ακριβώς αυτή την ανάγκη.Την ανάγκη να νιώσει ο κόσμος ότι υπάρχει ελπίδα για διάσωση της χώρας και ότι η χώρα έχει αλλάξει κεφάλαιο.
Η παρουσία του κύριου Παπαδήμου με τον αέρα αισιοδοξίας που εμφύσησε στην κοινωνία και στον πολιτικό κόσμο φαίνεται ότι της διασφαλίζει ακριβώς αυτό. Μια πίστωση χρόνου και εμπιστοσύνη η οποία είναι απαραίτητη για να δουλέψει. Τώρα αν θα επιτύχει είναι κάτι που θα κριθεί σε μελλοντικό χρόνο αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει μια συγκρατημένη ελπίδα,που έδειχνε να απουσιάζει εδώ και καιρό. Αυτή είναι ουσιαστικά η πρώτη συνεισφορά του κύριου Παπαδήμου. Μια ένεση ηθικού στον Ελληνικό λαό αλλά και μια αυξημένη αίσθηση αξιοπιστίας για την χώρα στο εξωτερικό.

Ίσως εξανεμίστηκε κάθε δυναμική

Παρακολουθώντας τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η όλη συζήτηση για την δημιουργία μιας κυβέρνησης κοινής αποδοχής, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει χαθεί κάθε λογική. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για την σύνθεση, τις αρμοδιότητες και την χρονική περίοδο αυτού του νέου κυβερνητικού σχήματος, αλλά κανένας δεν παραγνωρίζει την αναγκαιότητα του να δοθεί μια λύση πάραυτα. Η χρονική περίοδος είναι εξαιρετικά κρίσιμη καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες δείχνουν να χάνουν την υπομονή τόσο με την κυβέρνηση αλλά και με την αντιπολίτευση. Πληθαίνουν επίσης, πλέον οι φωνές που μιλούν για έξωση της Ελλάδας από το Ευρώ ή έστω αποχώρηση της, ενώ η πολυθρύλητη πλέον 6η δόση φαντάζει όλο και πιο μακρυά. Γι' αυτό όπως όλα δείχνουν οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς είτε το θέλουν είτε όχι. θα πρέπει να φτάσουν σε ένα συμβιβασμό.
Όσο όμως διατηρείται αυτό το κλίμα αντιπαράθεσης και αβεβαιότητας, το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια λύση κι αν δοθεί θα έχει χάσει ήδη κάθε δυναμική. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μια λύση, όποια κι αν είναι αυτή θα προσφέρει την απαραίτητη σιγουριά όχι μόνο στον κόσμο που παρακολουθεί αλλά και στους Ευρωπαίους ηγέτες που δείχνουν πλέον ότι την απαιτούν.
Πως μπορούμε όμως, να περιμένουμε μια καλύτερη μέρα όταν η ενδεχόμενη συμφωνία έχει γίνει σήριαλ στους τηλεοπτικούς μας δέκτες; Μπορούμε να πούμε με σιγουριά να αναμένουμε από μία τέτοια συμφωνία ότι θα φέρει ένα τέλος στην αβεβαιότητα; Τι αποδοχή και τι προοπτική μπορεί να έχει μια συμφωνία που έχει έρθει μέσα από μια τέτοια διαδικασία;
Το θέμα αυτή την στιγμή είναι ότι η όλη διαδικασία, θυμίζει την κοινότυπη χειραψία μεταξύ ποδοσφαιριστών υπό το βλέμμα του διαιτητή μετά από μια αψιμαχία. Όπως συμβαίνει συχνά, παρουσιάζονται μπροστά στον διαιτητή μετανοημένοι έχοντας δώσει ένα τέλος στην παρεξήγηση, για να γλιτώσουν μια πιθανή επίπληξη ενώ όλοι ξέρουμε ότι στην αμέσως επόμενη φάση θα ξαναρχίσουν τις κλωτσιές. Αυτό όπως είναι λογικό είναι εναντίων των συμφερόντων των ίδιων των δύο ηγετών,των κομμάτων τους του πολιτικού κόσμου αλλά πέρα από αυτά, κυρίως της χώρας. Είναι σχεδόν βέβαιο πλέον ότι η συναινετική κυβέρνησης όπως κι αν αυτή διαμορφωθεί (αν διαμορφωθεί στο τέλος) δεν θα έχει την δυναμική που θα ανάμενε κανείς.

Αυτογκόλ του Σαμαρά;

Έγραφα χθες πριν την ψηφοφορία ότι ουσιαστικά αυτό που κρινόταν από την εν λόγω διαδικασία ήταν η επόμενη μέρα χωρίς τον κύριο Παπανδρέου. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καλούνταν να επιλέξουν την δυναμική με την οποία θα κατερχόταν η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις για την επόμενη μέρα και όχι κατά πόσον θα παρέμενε ο κύριος Παπανδρέου στην εξουσία. Αν δεν έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό, αυτός θα αναγκαζόταν ουσιαστικά να δεχθεί τους όρους που έθεσε η Νέα Δημοκρατία προ ημερών. Έτσι, όπως ήταν φυσικό προσέφεραν στον κύριο Παπανδρέου την δυναμική να κάνει τις ανάλογες κινήσεις για μια πιο ομαλή όπως η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα την χαρακτήρισαν μετάβαση σε εκλογές. Αυτό ήταν απόλυτα φυσικό για την ΚΟ ομάδα του ΠΑΣΟΚ που πέρα της επιμονής της για την αναγκαιότητα σταθερής κυβέρνησης, εφόσον γίνονταν εκλογές στο άμεσο μέλλον θα είχε μια σίγουρη εκλογική πανωλεθρία. Φυσικά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, έστω κι αν οι εκλογές γίνουν σε βάθος χρόνου δεν θα έχει ελπίδες για νίκη και παραμονή στην εξουσία, αλλά θα της δινόταν μια ευκαιρία για damage control. Να επουλώσει δηλαδή όσο γίνεται τις πληγές της και να περιορίσει όσο μπορεί την εκλογική της αποτυχία.

Ενώ όμως τα πράγματα είχαν μια απολύτως λογική ροή, και θα αναμέναμε στις επόμενες μέρες σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ο κύριος Σαμαράς έκανε κάτι ανεξήγητο. Ενώ η προτεινόμενη διαδικασία έστω και με την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε ο κύριος Παπανδρέου θα γινόταν με τους δικούς του όρους και θα είχε να διαπραγματευτεί με ένα τελειωμένο ουσιαστικά πρωθυπουργό, με την απαίτηση του για εκλογές μετέφερε όλη την πίεση στο στρατόπεδο του. Καθώς το πολιτικό σύστημα είναι πλέον υπό την πίεση όχι μόνο του Ελληνικού λαού αλλά και των Ευρωπαίων εταίρων για να βρει άμεσες λύσεις και να οδηγηθεί σε συναίνεση, ο κύριος Σαμαράς έδωσε την ευκαιρία στο αντίπαλο του να τον κατηγορήσει και πάλι για την αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Έδωσε την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να βγεί στην αντεπίθεση για πρώτη φορά, να βγει στην αντεπίθεση και έπληξε το προσωπικό του προφίλ ως επίδοξος πρωθυπουργός.

Πλέον είναι βέβαιο ότι σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τον κύριο Παπανδρέου θα είναι αυτός υπό πίεση καθώς πλέον θα θεωρηθεί αυτός ως ο κύριος υπεύθυνος σε ενδεχόμενη αποτυχία. Επίσης είναι σίγουρο ότι και αυτός ως προσωπικότητα αλλά και το κόμμα το οποίο ηγείται θα αντιμετωπίσουν έντονη κριτική και πολεμική καθώς δεν δείχνουν να βάζουν νερό στο κρασί τους μπροστά στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα. Πολλοί δε κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον ηγέτη της για την στάση τους και ελοχεύει ο κίνδυνος για τον κύριο Σαμαρά να κριθεί ως συνυπεύθυνος για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Κι' αυτό όπως είναι λογικό, είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές.

Ψήφος εμπιστοσύνης ή διαπραγματευτικό χαρτί;

 Ενώ ο πρωθυπουργός καλεί την βουλή σήμερα την βουλή και πιο συγκεκριμένα όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ να του δώσει ψήφο εμπιστοσύνης τα δεδομένα μετά τις χθεσινές εξελίξεις έχουν διαφοροποιηθεί. Η σημερινή ψήφος δεν έχει να κάνει πλέον με το κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να κυβερνά καθώς χθες είχαμε την καθολική απαίτηση, ακόμα και από μέλη της για αλλαγή πλεύσης και συναίνεση. Έτσι στις επόμενες μέρες τόσο ο κύριος πρωθυπουργός αλλά και ο κύριος Σαμαράς υπό το βάρος των πιέσεων που δημιουργήθηκαν από το σύνολο του πολιτικού κόσμου καλούνται να διαπραγματευτούν την μεταβατική περίοδο που θα ακολουθήσει στις επόμενες μέρες. Η απόφαση για δημιουργία μια συναινετικής κυβέρνησης που θα διασφαλίσει την 6η δόση φαντάζει σίγουρη ειδικά αν αναλογιστούμε και τις δηλώσεις αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ καθώς εισέρχονταν στην βουλή. Αυτό που διακυβεύεται πλέον από αυτή την ψηφοφορία είναι η δυναμική με την οποία θα προσέλθει η κάθε πλευρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Παρόλο που και οι δύο πλευρές συμφωνούν ή τουλάχιστον δείχνουν να συμφωνούν με την ανάγκη κάποιας συναινετικής κυβέρνησης, παρουσιάζουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις όσον αφορά την σύσταση της αλλά και την χρονική περίοδο για την οποία θα χρειαστεί. Εκεί ακριβώς αναμένεται να υπάρξει σκληρό παζάρι μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ένα παζάρι στο οποίο θα παίξει ιδιαίτερο ρόλο το σημερινό αποτέλεσμα του ψήφου εμπιστοσύνης.

Αν ο κύριος Παπανδρέου λάβει τον ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θα μπορεί να κατέλθει στις διαπραγματεύσεις με την Ν.Δ. με περισσότερες αξιώσεις για να πιέσει την αξιωματική αντιπολίτευση για μια συναινετική κυβέρνηση μακρύτερης διάρκειας που θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές στο νέο χρόνο. Γι' αυτό η προσωπική μου πρόβλεψη είναι παρόλο που έχει απολέσει την στήριξη των βουλευτών του κόμματος του, ο πρωθυπουργός το πιο πιθανόν θα λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον κύριο Παπανδρέου για να διαπραγματευτεί την αποχώρηση του και όχι για να παραμείνει στην εξουσία όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Η κίνηση αυτή όπως διαφαίνεται στηρίζεται στην διαφωνία τους στην πρόταση του κύριου Σαμαρα και της Ν.Δ. για μεταβατική κυβέρνηση που θα διασφαλίσει την 6η δόση και θα προκηρύξει εκλογές άμεσα. Άρα μέχρι ενος σημείου οι βουευτές του ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουν για την επόμενη μέρα και όχι για την παραμονή της κυβέρνησης. Όπως είναι τα δεδομένα αυτή την στιγμή η παρουσία του κύριου Παπανδρέου στην θέση του πρωθυπουργού φαίνεται πως έχει φτάσει στο τέλος της.

Κι όμως η πρόταση για δημοψήφισμα ήταν θετική εξέλιξη

΄Ήταν μια πολύ έντονη εβδομάδα αυτή που μας πέρασε η οποία ακολούθησε φυσικά μια άλλη έντονη βδομάδα και μάλλον θα ακολουθηθεί από μια άλλη εξίσου έντονη βδομάδα για το πολιτικό σκηνικό. Είναι η μοίρα πλέον της χώρας να βλέπει τον όλεθρο κατ' εξακολούθηση, καθώς στο τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η επιβίωση της, ή τουλάχιστον η οικονομική της επιβίωση μέσα στην ζώνη του ευρώ για να ήμαστε πιο ακριβείς, κρέμεται από μία κλωστή. Ενώ την περασμένη βδομάδα πολλοί και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες θεώρησαν ότι τα προβλήματα της Ελλάδας έχουν αντιμετωπιστεί, τουλάχιστον προσωρινά, ήρθε η ανακοίνωση του πρωθυπουργού ότι προτίθεται να θέσει την απόφαση σε δημοψήφισμα. Η κίνηση αυτή έδειξε να πιάνει εξ απροόπτου όχι μόνο τον απλό πολίτη της χώρας αλλά ακόμα και τους πιο στενούς του συνεργάτες δημιουργώντας ένα καταιγισμό εξελίξεων στην πολιτική αρένα.

Ο κ. Παπανδρέου ανακοινώνοντας την πρόθεση του να βάλει σε δημοψήφισμα την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου επανέφερε τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ένα κλίμα αβεβαιότητας. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα πανικού καθώς ένα ενδεχόμενο 'Όχι' στο προτεινόμενο δημοψήφισμα, θα έβαζε ταφόπλακα στην δανειακή σύμβαση της χώρας και ταυτόχρονα στην προσπάθεια της για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία. Επίσης, ένα ενδεχόμενο όχι του δημοψηφίσματος στην συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, σηματοδοτούσε ουσιαστικά την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι οι Σαρκοζί και Μέρκελ ήθελαν να τονίσουν στον Ελληνικό λαό με τις δηλώσεις τους το βράδυ της Τετάρτης. Δηλώνοντας ότι στο δημοψήφισμα η Ελλάδα αποφασίζει αν θέλει να φύγει από το ευρώ, ουσιαστικά δήλωσαν ξεκάθαρα (για πρώτη φορά ίσως) ότι δεν υπάρχει μέση λύση. Δεν υπαγόρευαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά τι διακυβευόταν από το αποτέλεσμα του. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν τις αποφασίσεις τους βάση αυτών των δεδομένων και να δηλώσουν ξεκάθαρα δηλαδή αν θέλουν να δεχτούν την λύση και την βοήθεια που τους προσφέρεται από την Ευρώπη ή την αποχώρηση τους από την Ευρωζώνη. Αυτό όπως ήταν λογικό έφερε όλο τον πολιτικό κόσμο σε αμηχανία και οδήγησε σε μια σειρά εξελίξεων στην πολιτική σκηνή.

Η κίνηση του κ. Παπανδρέου κατακρίθηκε, δικαίως, έντονα καθώς έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο το μέλλον της χώρας με ένα τυχοδιωκτικό όπως τον αποκάλεσαν κάποιοι τρόπο για πολιτικά κέρδη. Ουσιαστικά μέσω της κίνησης του αυτής ο πρωθυπουργός εκβίασε τόσο τον κύριο Σαμαρά καθώς και όλο τον πολιτικό κόσμο να λάβει μια ξεκάθαρη θέση στην βάση της συγκεκριμένης συμφωνίας αλλά και σε διεργασίες συναίνεσης. Φυσικά αυτού του είδους τακτικισμοί είναι κατακριτέοι ειδικά όταν διακυβεύεται το μέλλον της χώρας, και χρησιμοποιείται ως διαπραγματευτικό χαρτί, αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί πλήγμα για την χώρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη μάλλον το αντίθετο θα πρέπει να θεωρηθεί καθώς θεωρώ τις τελευταίες εξελίξεις μπορούν να κριθούν ως θετικά.

Κατά την διάρκεια της χθεσινής μέρας γίναμε μάρτυρες πολλαπλών πολιτικών ζυμώσεων προς μια συναίνεση που μπορεί να δώσει μια διέξοδο στην χώρα από το τέλμα που έχει περιέλθει. Σταμάτησε πλέον ο πολιτικός κόσμος να περιμένει την πτώση της κυβέρνησης μετρώντας τους εναπομείναντες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και αναγκάστηκε να κινηθεί για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της χώρας. Είδαμε για παράδειγμα βουλευτές και από τα δύο μεγάλα κόμματα μέσω κοινής επιστολής να απαιτούν από τις ηγεσίες τους να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις για να δώσουν ένα τέρμα στην ανασφάλεια που βιώνει η χώρα. Παρόμοιες θέσεις εξέφρασαν επίσης και άλλοι πολιτικοί όπως η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Καρατζαφέρης. Έτσι κατά την διάρκεια της μέρας και μέσα από το κλίμα και τις αντιδράσεις που δημιούργησε το προτεινόμενο δημοψήφισμα βλέπουμε τόσο την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση να προσανατολίζονται προς μια συναίνεση. Αυτή η συναίνεση όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα πιθανόν να οδηγήσουν σε μια μεταβατική κυβέρνηση ή εθνικής ενότητας, η οποία θα διασφαλίσει την εκταμίευση της 6ης δόσης και να οδηγήσει την χώρα με ομαλότητα σε μια εκλογική αναμέτρηση. Φυσικά οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις έχουν εκφράσει διαφορετικές θέσεις όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, όμως η σύγκλιση απόψεων που παρατηρείται, αποτελεί μια βάση για να δοθούν λύσεις. Γι' αυτό ακριβός και πρέπει να θεωρηθεί ως μια θετική εξέλιξη λαμβάνοντας τα σημερινά δεδομένα.

Επίσης το προτεινόμενο δημοψήφισμα έφερε τους πάντες προ των ευθυνών τους, όσον αφορά την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί με την απαιτούμενη σοβαρότητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Αναγκάστηκαν τα κόμματα να εκφράσουν την θέση τους στην βάση της συμφωνίας ξεκάθαρα, κάτι που την δεδομένη στιγμή είναι απαραίτητο τόσο για τον λαό αλλά και για την χώρα. Να ξεκαθαρίσουν δηλαδή την στάση τους απέναντι στην συγκεκριμένη συμφωνία, αφήνοντας τα παιχνίδια εντυπώσεων, βοηθώντας έτσι και τον λαό να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση. Αυτό επιτρέπει στον λαό να δει πιο καθαρά τα δεδομένα που έχει απέναντι του και να ξεφύγει από τον επικοινωνιακό πόλεμο των κομμάτων.

Εν κατακλείδι η κίνηση του πρωθυπουργού σίγουρα κρίνεται ως εξαιρετικά ριψοκίνδυνη, τυχοδιωκτική ακόμα. Ο κύριος Παπανδρέου με το την πρόθεση του να κάνει θέσει σε δημοψήφισμα την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου δεν έθεσε σε κίνδυνο μόνο το πολιτικό του μέλλον αλλά και της χώρας. Φυσικά αυτό είναι κατακριτέο, αλλά η Ελλάδα ίσως βγαίνει κερδισμένη από την αναταραχή που προκλήθηκε. Η κίνηση του κύριου Παπανδρέου αλλά και η αντίδραση από το εξωτερικό έδειξε σε όλο τον κόσμο τι πραγματικά διακυβεύεται από αυτή την συμφωνία. 'Έτσι έδωσε ένα τέλος στο θέατρο του παραλόγου. Στην θεωρία έφερε ένα προσωρινό, έστω, τέλος στο θέατρο του παραλόγου και απαίτησε από τα κόμματα να αντιδράσουν έχοντας υπόψιν τους το εθνικό συμφέρων και όχι πιθανά εκλογικά κέρδη. Έτσι βλέπουμε την βουλή για πρώτη φορά να κινείται σε μια συντεταγμένη υποστήριξη κάποιας συμφωνίας, κάτι που είναι θετικό για την εκτόνωση του κλίματος που έζησε η χώρα την περασμένη βδομάδα. Επίσης ανάγκασε τόσο την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση να βάλουν νερό στο κρασί τους και να οδηγηθούν σε μια συναίνεση που είναι τόσο απαραίτητη για την χώρα.
Άρα λογικό είναι να κρίνεται ο πρωθυπουργός για την επιλογή του και για τους τακτικισμους που ακολουθεί προσπαθώντας να εγκλωβίσει τον πολιτικό του αντίπαλο, προσδοκώντας λογικά στην ισχυροποίηση της θέση του, αλλά αυτή του η ενέργεια ήταν μια θετική εξέλιξη για την χώρα. Ίσως να προσέφερε το απαραίτητο ταρακούνημα στον πολιτικό κόσμο για να σώσει την χώρα από το χείλος του γκρεμού που βρίσκεται αυτή την στιγμή, προτάσσοντας στεγνά της επιλογές της.