Σελίδες

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Κι όμως η πρόταση για δημοψήφισμα ήταν θετική εξέλιξη


΄Ήταν μια πολύ έντονη εβδομάδα αυτή που μας πέρασε η οποία ακολούθησε φυσικά μια άλλη έντονη βδομάδα και μάλλον θα ακολουθηθεί από μια άλλη εξίσου έντονη βδομάδα για το πολιτικό σκηνικό. Είναι η μοίρα πλέον της χώρας να βλέπει τον όλεθρο κατ' εξακολούθηση, καθώς στο τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η επιβίωση της, ή τουλάχιστον η οικονομική της επιβίωση μέσα στην ζώνη του ευρώ για να ήμαστε πιο ακριβείς, κρέμεται από μία κλωστή. Ενώ την περασμένη βδομάδα πολλοί και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες θεώρησαν ότι τα προβλήματα της Ελλάδας έχουν αντιμετωπιστεί, τουλάχιστον προσωρινά, ήρθε η ανακοίνωση του πρωθυπουργού ότι προτίθεται να θέσει την απόφαση σε δημοψήφισμα. Η κίνηση αυτή έδειξε να πιάνει εξ απροόπτου όχι μόνο τον απλό πολίτη της χώρας αλλά ακόμα και τους πιο στενούς του συνεργάτες δημιουργώντας ένα καταιγισμό εξελίξεων στην πολιτική αρένα.

Ο κ. Παπανδρέου ανακοινώνοντας την πρόθεση του να βάλει σε δημοψήφισμα την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου επανέφερε τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ένα κλίμα αβεβαιότητας. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα πανικού καθώς ένα ενδεχόμενο 'Όχι' στο προτεινόμενο δημοψήφισμα, θα έβαζε ταφόπλακα στην δανειακή σύμβαση της χώρας και ταυτόχρονα στην προσπάθεια της για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία. Επίσης, ένα ενδεχόμενο όχι του δημοψηφίσματος στην συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, σηματοδοτούσε ουσιαστικά την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι οι Σαρκοζί και Μέρκελ ήθελαν να τονίσουν στον Ελληνικό λαό με τις δηλώσεις τους το βράδυ της Τετάρτης. Δηλώνοντας ότι στο δημοψήφισμα η Ελλάδα αποφασίζει αν θέλει να φύγει από το ευρώ, ουσιαστικά δήλωσαν ξεκάθαρα (για πρώτη φορά ίσως) ότι δεν υπάρχει μέση λύση. Δεν υπαγόρευαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά τι διακυβευόταν από το αποτέλεσμα του. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν τις αποφασίσεις τους βάση αυτών των δεδομένων και να δηλώσουν ξεκάθαρα δηλαδή αν θέλουν να δεχτούν την λύση και την βοήθεια που τους προσφέρεται από την Ευρώπη ή την αποχώρηση τους από την Ευρωζώνη. Αυτό όπως ήταν λογικό έφερε όλο τον πολιτικό κόσμο σε αμηχανία και οδήγησε σε μια σειρά εξελίξεων στην πολιτική σκηνή.

Η κίνηση του κ. Παπανδρέου κατακρίθηκε, δικαίως, έντονα καθώς έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο το μέλλον της χώρας με ένα τυχοδιωκτικό όπως τον αποκάλεσαν κάποιοι τρόπο για πολιτικά κέρδη. Ουσιαστικά μέσω της κίνησης του αυτής ο πρωθυπουργός εκβίασε τόσο τον κύριο Σαμαρά καθώς και όλο τον πολιτικό κόσμο να λάβει μια ξεκάθαρη θέση στην βάση της συγκεκριμένης συμφωνίας αλλά και σε διεργασίες συναίνεσης. Φυσικά αυτού του είδους
τακτικισμοί είναι κατακριτέοι ειδικά όταν διακυβεύεται το μέλλον της χώρας, και χρησιμοποιείται ως διαπραγματευτικό χαρτί, αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί πλήγμα για την χώρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη μάλλον το αντίθετο θα πρέπει να θεωρηθεί καθώς θεωρώ τις τελευταίες εξελίξεις μπορούν να κριθούν ως θετικά.

Κατά την διάρκεια της χθεσινής μέρας γίναμε μάρτυρες πολλαπλών πολιτικών ζυμώσεων προς μια συναίνεση που μπορεί να δώσει μια διέξοδο στην χώρα από το τέλμα που έχει περιέλθει. Σταμάτησε πλέον ο πολιτικός κόσμος να περιμένει την πτώση της κυβέρνησης μετρώντας τους εναπομείναντες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και αναγκάστηκε να κινηθεί για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της χώρας. Είδαμε για παράδειγμα βουλευτές και από τα δύο μεγάλα κόμματα μέσω κοινής επιστολής να απαιτούν από τις ηγεσίες τους να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις για να δώσουν ένα τέρμα στην ανασφάλεια που βιώνει η χώρα. Παρόμοιες θέσεις εξέφρασαν επίσης και άλλοι πολιτικοί όπως η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Καρατζαφέρης. Έτσι κατά την διάρκεια της μέρας και μέσα από το κλίμα και τις αντιδράσεις που δημιούργησε το προτεινόμενο δημοψήφισμα βλέπουμε τόσο την κυβέρνηση
αλλά και την αντιπολίτευση να προσανατολίζονται προς μια συναίνεση. Αυτή η συναίνεση όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα πιθανόν να οδηγήσουν σε μια μεταβατική κυβέρνηση ή εθνικής ενότητας, η οποία θα διασφαλίσει την εκταμίευση της 6ης δόσης και να οδηγήσει την χώρα με ομαλότητα σε μια εκλογική αναμέτρηση. Φυσικά οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις έχουν εκφράσει διαφορετικές θέσεις όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, όμως η σύγκλιση απόψεων που παρατηρείται, αποτελεί μια βάση για να δοθούν λύσεις. Γι' αυτό ακριβός και πρέπει να θεωρηθεί ως μια θετική εξέλιξη λαμβάνοντας τα σημερινά δεδομένα.

Επίσης το προτεινόμενο δημοψήφισμα έφερε τους πάντες προ των ευθυνών τους, όσον αφορά την συμφωνία της 26η
ς Οκτωβρίου ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί με την απαιτούμενη σοβαρότητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Αναγκάστηκαν τα κόμματα να εκφράσουν την θέση τους στην βάση της συμφωνίας ξεκάθαρα, κάτι που την δεδομένη στιγμή είναι απαραίτητο τόσο για τον λαό αλλά και για την χώρα. Να ξεκαθαρίσουν δηλαδή την στάση τους απέναντι στην συγκεκριμένη συμφωνία, αφήνοντας τα παιχνίδια εντυπώσεων, βοηθώντας έτσι και τον λαό να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση. Αυτό επιτρέπει στον λαό να δει πιο καθαρά τα δεδομένα που έχει απέναντι του και να ξεφύγει από τον επικοινωνιακό πόλεμο των κομμάτων.

Εν κατακλείδι η κίνηση του πρωθυπουργού σίγουρα κρίνεται ως εξαιρετικά ριψοκίνδυνη, τυχοδιωκτική ακόμα. Ο κύριος Παπανδρέου με το την πρόθεση του να κάνει θέσει σε δημοψήφισμα την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου δεν έθεσε σε κίνδυνο μόνο το πολιτικό του μέλλον αλλά και της χώρας. Φυσικά αυτό είναι κατακριτέο, αλλά η Ελλάδα ίσως βγαίνει κερδισμένη από την αναταραχή που προκλήθηκε. Η κίνηση του κύριου Παπανδρέου αλλά και η αντίδραση από το εξωτερικό έδειξε σε όλο τον κόσμο τι πραγματικά διακυβεύεται από αυτή την συμφωνία. 'Έτσι έδωσε ένα τέλος στο θέατρο του παραλόγου. Στην θεωρία έφερε ένα προσωρινό, έστω, τέλος στο θέατρο του παραλόγου και απαίτησε από τα κόμματα να αντιδράσουν έχοντας υπόψιν τους το εθνικό συμφέρων και όχι πιθανά εκλογικά κέρδη. Έτσι βλέπουμε την βουλή για πρώτη φορά να κινείται σε μια συντεταγμένη υποστήριξη κάποιας συμφωνίας, κάτι που είναι θετικό για την εκτόνωση του κλίματος που έζησε η χώρα την περασμένη βδομάδα. Επίσης ανάγκασε τόσο την κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση να βάλουν νερό στο κρασί τους και να οδηγηθούν σε μια συναίνεση που είναι τόσο απαραίτητη για την χώρα.
Άρα λογικό είναι να κρίνεται ο πρωθυπουργός για την επιλογή του και για τους τακτικισμους που ακολουθεί προσπαθώντας να εγκλωβίσει τον πολιτικό του αντίπαλο, προσδοκώντας λογικά στην ισχυροποίηση της θέση του, αλλά αυτή του η ενέργεια ήταν μια θετική εξέλιξη για την χώρα. Ίσως να προσέφερε το απαραίτητο ταρακούνημα στον πολιτικό κόσμο για να σώσει την χώρα από το χείλος του γκρεμού που βρίσκεται αυτή την στιγμή, προτάσσοντας στεγνά της επιλογές της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου